Szkolny Konkurs Kaligraficzny „Mistrz pióra”
Drodzy Uczniowie!
Podczas edukacji zdalnej bardzo dużo korzystamy z komputerów i klawiatur, rzadziej piszemy ręcznie. Mniej zwracamy uwagę na nasze pismo, jego staranność i czytelność.
Dlatego z okazji Międzynarodowego Dnia Języka Ojczystego serdecznie zapraszamy wszystkich uczniów klas IV – VIII do udziału w szkolnym konkursie pielęgnującym bezbłędne, piękne i estetyczne pisanie.
Zadaniem konkursowym jest staranne przepisanie tekstu dołączonego do regulaminu konkursu.
Szkolny Konkurs Kaligraficzny „Mistrz pióra”
Cele konkursu:
- rozbudzanie umiejętności kształtnego i pięknego pisania piórem,
- rozwijanie zainteresowań i talentów uczniów,
- rozpowszechnianie sztuki kaligrafii,
- rozwijanie wrażliwości na piękno języka ojczystego,
- rozwijanie zainteresowań literaturą piękną.
Warunki uczestnictwa w konkursie:
1. Kategorie wiekowe:
I kategoria - uczniowie klas 4-6 szkół podstawowych,
II kategoria - uczniowie 7-8 klas szkół podstawowych.
Uczestnicy konkursu mają za zadanie napisać dołączony do regulaminu tekst piórem lub długopisem
na papierze gładkim formatu A-4 jednostronnie.
Kolor atramentu dowolny.
Prace napisane długopisami zmazywalnymi nie będą brane pod uwagę!
Tekst może zostać ozdobiony wybranymi iluminacjami nawiązującymi bezpośrednio
do przepisywanego tekstu (inicjałami, miniaturami itd.). Do ich wykonania można wykorzystać kolorowe pisaki.
Kryteria oceny prac:
- staranność i oryginalność elementów graficznych,
- płynność pisma i estetyka połączeń literowych,
- kompozycja pracy,
- poprawność ortograficzna i interpunkcyjna,
- samodzielność pracy.
Obowiązuje zakaz korzystania z korektorów.
Termin i sposób przesyłania prac:
Prace należy sfotografować i przesłać do nauczycieli uczących języka polskiego w aplikacji Messenger do 26 lutego 2021r. Prosimy o wyraźne zdjęcia!
Sposób nagradzania w konkursie:
Pierwsze miejsce – 20pkt. I ocena celująca z języka polskiego
Drugie miejsce – 15pkt.
Trzecie miejsce – 10 pkt.
Wszyscy uczestnicy konkursu otrzymają 5 pkt.
Zachęcamy naszych wychowanków do udziału w konkursie oraz starannego, pięknego i bezbłędnego pisania.
Dyrektor szkoły
nauczyciele języka polskiego
I kategoria wiekowa – uczniowie klas IV-VI
Rene Goscinny, Jean-Jacques Sempe, „Mikołajek”
Pani przyszła do klasy bardzo zdenerwowana.
— W szkole jest pan inspektor — powiedziała. — Liczę na was, że będziecie grzeczni, że zrobicie dobre wrażenie.
Obiecaliśmy, że się dobrze zachowamy, zresztą pani niepotrzebnie się niepokoi, bo my przecież jesteśmy prawie zawsze grzeczni.
— Zaznaczam — powiedziała pani — że to jest nowy inspektor, tamten już do was przywykł,
ale poszedł na emeryturę...
A potem pani dawała nam masę różnych wskazówek, zabroniła nam odpowiadać bez pytania, śmiać się bez pozwolenia, prosiła, żeby nie upuszczać kulek na podłogę, jak ostatnim razem, kiedy to inspektor przyszedł, potknął się i przewrócił, prosiła, żeby Alcest nie jadł w czasie wizyty inspektora,
i powiedziała Kleofasowi, który jest ostatni w klasie, żeby się nie rzucał w oczy. Zastanawiam się czasami, czy pani nie uważa nas za jakichś łobuziaków. Ale ponieważ my naszą panią bardzo lubimy, obiecaliśmy wszystko, o co prosiła. Pani popatrzyła na klasę i na nas, czy jesteśmy czyści,
i powiedziała, że klasa jest czyściejsza niż niektórzy z nas.
II kategoria wiekowa – uczniowie 7-8 klas szkół podstawowych
Antoine de Saint-Exupéry – „Mały Książę”
- Nie ma rzeczy doskonałych - westchnął lis i zaraz powrócił do swej myśli: - Życie jest jednostajne.
Ja poluję na kury, ludzie polują na mnie. Wszystkie kury są do siebie podobne i wszyscy ludzie są do siebie podobni. To mnie trochę nudzi. Lecz jeślibyś mnie oswoił, moje życie nabrałoby blasku. Z daleka będę rozpoznawał twoje kroki - tak różne od innych. Na dźwięk cudzych kroków chowam się pod ziemię. Twoje kroki wywabią mnie z jamy jak dźwięki muzyki. Spójrz! Widzisz tam łany zboża? Nie jem chleba. Dla mnie zboże jest nieużyteczne. Łany zboża nic mi nie mówią. To smutne! Lecz ty masz złociste włosy. Jeśli mnie oswoisz, to będzie cudownie. Zboże, które jest złociste, będzie mi przypominało ciebie. I będę kochać szum wiatru w zbożu...
Lis zamilkł i długo przypatrywał się Małemu Księciu.
- Proszę cię... oswój mnie - powiedział.
- Bardzo chętnie - odpowiedział Mały Książę - lecz nie mam dużo czasu. Muszę znaleźć przyjaciół
i nauczyć się wielu rzeczy.
- Poznaje się tylko to, co się oswoi - powiedział lis. - Ludzie mają zbyt mało czasu, aby cokolwiek poznać. Kupują w sklepach rzeczy gotowe. A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie mają przyjaciół. Jeśli chcesz mieć przyjaciela, oswój mnie!
- A jak się to robi? - spytał Mały Książę.
- Trzeba być bardzo cierpliwym. Na początku siądziesz w pewnej odległości ode mnie, ot tak, na trawie. Będę spoglądać na ciebie kątem oka, a ty nic nie powiesz. Mowa jest źródłem nieporozumień. Lecz każdego dnia będziesz mógł siadać trochę bliżej...
Następnego dnia Mały Książę przyszedł na oznaczone miejsce.
- Lepiej jest przychodzić o tej samej godzinie. Gdy będziesz miał przyjść na przykład o czwartej po południu, już od trzeciej zacznę odczuwać radość. Im bardziej czas będzie posuwać się naprzód, tym będę szczęśliwszy. O czwartej będę podniecony i zaniepokojony: poznam cenę szczęścia! A jeśli przyjdziesz nieoczekiwanie, nie będę mógł się przygotowywać... Potrzebny jest obrządek.